Σε γνώρισα σε μια ανύποπτη στιγμή, σε μια συνέντευξή μου για δουλειά. Μόλις τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, οι καρδιές μας ξέρανε ότι βρέθηκαν για έναν και μόνο λόγο, να αγαπήσω και να αγαπηθείς μέχρι θανάτου.
Ένα χρόνο ήμασταν φίλοι, αλλά σε κάθε σου χαμόγελο, έβλεπα την δική μου ζωή. Μια ζωή που από τότε που γεννήθηκα, περίμενε εσένα. Να της δείξεις αγάπη τι θα πει, τι θα πει να σέβεσαι, να ζεις χωρίς θυμό και λόγια περιττά. Να αγαπάς και να το εκφράζεις με κάθε σπιθαμή του κορμιού σου.
Μου έμαθες να διαβάζω την αγάπη στα μάτια σου. Να κάνουνε έρωτα οι ψυχές μας. Άραγε το έχουν ζήσει όλοι αυτό; Να γίνεσαι ένα σώμα και ψυχή; Να είμαι δίπλα σου το εγώ μου, να μην ντρέπομαι, να νιώθω ελεύθερη, μα και παράλληλα δεσμευμένη. Ακόμα και αν περάσουν χρόνια να νιώθω την ίδια αγωνία. Οι καρδιές μας να χτυπάνε ακόμα όπως την πρώτη μέρα. Να σε αγαπώ για αυτό που με κάνεις να είμαι, να αισθάνομαι όμορφα γιατί μου κρατάς το χέρι στα εύκολα και στα δύσκολα ακόμα πιο σφιχτά.
Έρχεται όμως μια μέρα, που ο Θεός έχει τα δικά του σχέδια. Έρχεται η μέρα που, αγάπη μου γλυκιά, αφήνεις στα χέρια μου την τελευταία σου πνοή. Δεν είσαι λυπημένος, με χαμόγελο μου λες “Μέσα στην αγκαλιά σου θέλω να φύγω. Το όνειρό μου ήταν να αγαπήσω και να αγαπηθώ, από μία και μοναδική αγάπη. Φεύγω γεμάτος”.
Έφυγες και είναι στιγμές που νιώθω σαν να μην υπήρξες ποτέ. Όμως το χαμόγελό σου, η ψυχή σου, έμειναν στα χέρια μου να τα κρατώ. Η καρδιά σου χτυπάει μέσα μου. Τώρα ζω και για σένα.
Ήρθες να μου δείξεις την μαγεία, να ενωθούν οι ψυχές μας, σε έναν κόσμο που ξέχασε την αγάπη. Άφησες έμενα πίσω γιατί το έλεγες και ο ίδιος, είσαι δυνατή, γεμάτη φως, ο κόσμος σε χρειάζεται.
Άργησα να καταλάβω τι εννοούσες όταν μου το έλεγες. Πόνεσα πολύ, έμεινε μια ανοιχτή πληγή, αιμορραγούσε σε κάθε στιγμή που μου έλειπες. Βυθίστηκα στο πένθος, έκλαψα, δεν ήθελα κανέναν. Θύμωσα, φώναξα και λύγισα όταν ήμουν μόνη με τον εαυτό μου παρέα.
Μου άφησες όμως μια ανεκτίμητη περιουσία, μια γνώση αγάπης. Μου έμαθες ακόμα και μέσα από τον πόνο να ζω στιγμές, να μην χαραμίζω ούτε ένα λεπτό.
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/