Σε μια εποχή που το να κρίνουμε τον άλλον είναι το μόνο εύκολο, μια μόδα θα έλεγα, το να κρίνουμε όμως τον εαυτό μας φαντάζει τραγικά δύσκολο… Πώς μπορείς να λες τόσο εύκολα τόσα πράγματα, όταν δεν έχεις φορέσει τα παπούτσια του άλλου, όταν δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται πίσω από ένα φωτεινό χαμόγελο;

Λόγια που πονάνε, λόγια ψεύτικα, αυτή είναι η εποχή μας. Άνθρωποι που για να καλύψουν το δικό τους κενό ασχολούνται με την δική σου. Ζήλεια και κακία πάνω απ’ όλα.

Μια ευτυχία ψεύτικη. Πόσα θα άλλαζαν αν ο καθένας κοιτούσε πώς θα κάνει τις στιγμές του μοναδικές, αν ζούσε μέσα σε ότι αγαπάει! Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν όλοι καταλάβαιναν ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ο χρόνος πίσω δεν γυρνάει!

Μια ζωή γεμάτη υποχρεώσεις που σε έκαναν να ξεχάσεις να ζεις και να απολαμβάνεις τα απλά και τα όμορφα. Άφησες τον χρόνο να φύγει και τώρα που μετάνιωσες είναι αργά. Και όταν έρθει η ώρα να κλείσεις τα μάτια, δεν θα υπάρχει γυρισμός.

Για αυτό και γέμισε την ψυχή σου μόνο με πράγματα που θα μπορέσεις να πάρεις μαζί σου. Φρόντισε τον εσωτερικό σου κόσμο, την κάθε μέρα σου, μόνο τότε θα ζεις ελεύθερα μια ζωή που αξίζεις.

Της Άνδρεα Αρβανιτίδου

https://www.andreaarvanitidou.com/