Όσο και να ακούγεται καλό ότι οι άνθρωποι για να έχουν μία καλή επικοινωνία μεταξύ τους πρέπει και να συμφωνούν, δεν υφίσταται. Η πραγματικότητα είναι άλλη. Οι άνθρωποι διαφωνούν μεταξύ τους. Οι αντιλήψεις μας, τα πιστεύω μας, τα θέλω μας, οι ανάγκες μας, το τι μας αρέσει και τι όχι, τα όνειρά μας, είναι διαφορετικά.

Πιο περίπλοκα τα πράγματα γίνονται όταν αυτό αφορά τις συντροφικές σχέσεις. Δύο ξένοι άνθρωποι, μεγαλωμένοι με διαφορετικά πρότυπα, διαφορετικές πεποιθήσεις, διαφορετικό τρόπο ζωής, που αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές τους και να συμπορευτούν. Το πιο πιθανόν είναι να συγκρούονται οι απόψεις τους πολλές φορές. Το θέμα εδώ είναι οι διαφωνίες να εκφράζονται και να διατυπώνονται όμορφα και ευγενικά και από τις δύο πλευρές.

Το να έχει ο ένας από τους δύο την απαίτηση ο άλλος να συμφωνεί μαζί του επειδή θεωρεί ότι αυτός είναι ο σωστός, οδηγεί τη σχέση στην αποτυχία. Ανεξαρτήτως σωστού και λάθους, ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαφωνήσει και να εκφράσει την αλήθεια του. Αν σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου, οφείλεις να είσαι ειλικρινής. Πρώτα με τον εαυτό σου και ύστερα με το σύντροφο σου. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει εάν εσύ άλλα μέσα σου πιστεύεις, άλλα νοιώθεις και άλλα λες και κάνεις. Έχεις καθήκον προς τον εαυτό σου να διαφωνήσεις και να είσαι αληθινός.

Ποιοι είναι οι λόγοι που σε κάνουν να αποφεύγεις τις ασυμφωνίες;

• Μήπως δεν έχεις δική σου άποψη;
• Μήπως έχεις τη λανθασμένη πεποίθηση ότι η ασυμφωνία εκλαμβάνεται και ως έλλειψη αγάπης και αποδοχής; Φοβάσαι δηλαδή ότι εάν δε συμφωνείς μαζί του θα το εκλάβει ως έλλειψη αγάπης, αποδοχής και αναγνώρισης από μέρους σου;
• Μήπως πάλι εσύ έχεις τη λανθασμένη πεποίθηση ότι για να σε αγαπά να σε αποδέχεται και να σε επιδοκιμάζει, πρέπει να συμφωνείς μαζί του;