Χθες βράδυ ονειρεύτηκα πως γύρισα στο παλιό μας σπίτι. Κι εκεί που ήταν κάποτε ο δρόμος μας, υπήρχε ένα τείχος που είχε κυκλώσει τα πάντα. Το φως δεν έμπαινε πια από τα παράθυρα… Όπως όσοι ονειρεύονται, ταξίδεψα στις αναμνήσεις μου, διέσχισα τα χρόνια σαν γέφυρα, γύρισα πίσω σ’ εκείνο το καλοκαίρι, τότε που ήμουν αθώα και χωρίς υποψίες. Βλέπω καθαρά το κορίτσι που ήμουν, παρόλο που δεν το αναγνωρίζω πια. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς εσένα. Τι περίεργο που η ύπαρξή μου κρεμόταν σαν κλωστή από τη δική σου ύπαρξη. Αν δεν θα είχα πάει στο θέρετρο εκείνο το καλοκαίρι, δεν θα σε είχα γνωρίσει.