Είναι πολλές οι γυναίκες που είτε είναι σε μία σχέση, είτε σε ένα γάμο, νοιώθουν την ανάγκη να δίνουν συνέχεια. Έχουν την τάση να αναλαμβάνουν τόσες πολλές ευθύνες, που φορτώνονται με άγχος προκειμένου να τις φέρουν εις πέρας. Δουλειά, σπίτι, παιδιά, εξωτερικές εκκρεμότητες του σπιτιού και οτιδήποτε άλλο προκύψει. Μέσα στο λεξιλόγιό τους υπάρχει μόνο η λέξη ΝΑΙ. Το ΟΧΙ είναι διαγραμμένο. Πιθανότατα να είναι δική σου επιλογή επειδή πιστεύεις ότι είσαι η μόνη που θα μπορούσε να το κάνει. Είναι όμως αυτή η αλήθεια;

Γιατί επιλέγεις να φορτώνεσαι με τόσες ευθύνες;
Γιατί θέλεις πάντα να είσαι η δυνατή;
Μήπως για να σε εκτιμά περισσότερο;
Μήπως για να σε σέβεται περισσότερο;
Μήπως τελικά δεν έχεις επιλογή;
Ή μήπως είναι ένας τρόπος για να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου για αναγνώριση και αποδοχή;

Ακόμα και όταν η μέρα τελειώνει, εσύ έχεις την ανάγκη να εκθειάσεις όλα σου τα επιτεύγματα. Πόσο πολύ είχες συμβάλει τη μέρα αυτή για να διεκπεραιωθούν τόσες πολλές εκκρεμότητες. Πόσο πολύ είχες κοπιάσει. Αισθάνεσαι περήφανη και ικανοποιημένη με τον εαυτό σου. Αυτό όμως που ίσως να εισπράττεις αυτή τη στιγμή, να σε απογοητεύει και να σε κάνει να νοιώθεις λίγη. Δεν αφήνεις όμως να φανεί τίποτα. Είπαμε ότι εσύ είσαι πάντα η δυνατή.

Την άλλη πλευρά του εαυτού σου, την πλευρά του μικρού αδύναμου παιδιού που το μόνο που χρειάζεται είναι ένα μπράβο και μία αγκαλιά, την γνωρίζουν μόνο οι τέσσερις τοίχοι όταν εσύ μένεις μόνη. Με την πάροδο όμως του χρόνου γίνεται αυτό που λένε: «Ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Ακριβώς, για το λόγο ότι έχεις μάθει να παλεύεις για να βρίσκεις λύσεις, να βρίσκεις τρόπους, να παίρνεις αποφάσεις και ταυτόχρονα να πρέπει να δέχεσαι και τις όποιες συνέπειες.