Δεν έχω ιδέα τι θέλω να γράψω, τι σημασία έχουν οι λέξεις για σένα, τι θέλω να σου μεταφέρω, τι να σου πω και τι θες να ακούσεις. Δεν έχω ιδέα ποιος ή ποια είσαι και τι πραγματικά αναζητάς. Δεν έχω ιδέα τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι σου και πού αποσκοπείς. Δεν έχω ιδέα γιατί διαβάζεις και τι προσδοκάς. Δεν ξέρω τελικά γιατί δεν έχω ιδέα, αφού ήμουν τόσο σίγουρη ότι είχα πάσα ιδέα…

Παλιότερα νόμιζα ότι ήξερα. Διάβαζα τους ανθρώπους, τους μορφασμούς των προσώπων τους, τη μορφή τους, την κίνηση των σωμάτων τους. Έμπαινα μες το μυαλό τους και διάβαζα τις επιθυμίες, τις προθέσεις, τις ανάγκες τους. Τους καταλάβαινα, τους ένιωθα και τους πρόσφερα ό,τι ίσως θα ήθελα και οι ίδιοι να μου προσφέρουν σε ανάλογη περίσταση. Κάποιοι το εκτιμούσαν και ανταπέδιδαν, άλλοι εκμεταλλευόντουσαν τις καταστάσεις και απαιτούσαν περισσότερα. Περίπλοκες οι σχέσεις των ανθρώπων…

Παλιότερα πίστευα ότι θα αλλάξω τον κόσμο. Λάτρης της ειλικρίνειας, της ελευθερίας και της αλήθειας. Οπαδός της δικαιοσύνης και φανατισμένος μαχητής ενάντια στην αδικία. Ονειροπολούσα στα ροζ συννεφάκια με τους αγνούς και καλοσυνάτους ανθρώπους, με τους πρίγκηπες που σκοτώνουν το τέρας και καταπολεμούν το κακό, πιστεύοντας στο καλό τέλος των εκάστοτε παραμυθιών της ζωής. Αμ δε..

Παλιότερα ασπαζόμουν συγκεκριμένες αρχές και ηθικές αξίες, ακλόνητες, απόλυτες και σταθερές, βγαλμένες και οριοθετημένες από τη ζωή και τις εμπειρίες μου από την πορεία της ζωής. Κάποιες τις αναίρεσα, τις ποδοπάτησα, άλλες τις άλλαξα στην πορεία. Κάποιες με παράτησαν να αναρωτιέμαι στην άκρη της διαδρομής και άλλες με παρέσυραν στο διάβα της. Όσα ορκιζόμουν ότι δεν θα κάνω ποτέ, τα έκανα. Πράγματα, καταστάσεις που νόμιζα σταθερά δίπλα μου, άλλαξαν, εξαφανίστηκαν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Άνθρωποι κοντινοί, δεδομένοι, που βάζεις το χέρι στη φωτιά για την πίστη και την αφοσίωση τους, αποδείχτηκαν δειλοί και φυγάδες όταν οι καταστάσεις δυσκόλεψαν και το έβαλαν στα πόδια. Άλλοι εμφανίστηκαν από το πουθενά και προσέφεραν εκείνη τη χείρα βοηθείας την κατάλληλη στιγμή, τραβώντας με από τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, στην άπλα και την ηρεμία της αμμουδιάς.

Γι’ αυτό σου λέω, δεν έχω ιδέα! Δεν το κατείχα παλιά, δεν το γνώριζα μέχρι χτες, αφορά το τώρα, το παρόν. Το μέλλον δεν ξέρω τι θα φέρει. Τα πάντα ρει, όλα κυλάνε και όλα αλλάζουν. Η μεγαλύτερη γνώση και η σημαντικότερη κατάκτηση μου είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ!!!

Από Stella