Ξέρεις τι μου λείπει πιο πολύ; Μια βόλτα μαζί σου με το αυτοκίνητο. Με ανοιχτό παράθυρο, το τραγούδι που αγαπάς να ακούγεται στα ηχεία και μπροστά μας ένας ατελείωτος δρόμος. Δεν θα σε ρωτήσω πότε που πάμε, γιατί δεν με νοιάζει, αυτό που μου αρκεί είναι να σε βλέπω, να σε καμαρώνω… Πόσο χρόνο χάσαμε αγάπη μου ο ένας μακριά από τον άλλον! Πού ήσουν τόσα χρόνια; Ποιος σε κρατούσε μακριά μου;
Γυρίζεις και με κοιτάζεις στα κλεφτά, απλώνεις το χέρι σου στο μάγουλο μου και εγώ τρίβομαι πάνω του, ακούω την φωνή σου να μου λέει “Αστέρι μου, θα τα ζούσα όλα από την αρχή, αρκεί να ξανά έβλεπα τα δύο σου πράσινα μάτια!”. Και εκεί ανοίγω τα μάτια μου, ξυπνάω από το γλυκό μου όνειρο. Θα χαίρομαι πια που σε βλέπω έστω και εκεί. Δεν ήρθαν όλα έτσι όπως τα θέλαμε, αλλά θα γυρίζεις μέσα στα όνειρα μου…
Ευγενία Τριανταφυλλίδου