Να είσαι ειλικρινής με τους ανθρώπους σου. Να λες όσα σ’ ενοχλούν. Να μην αφήνεις σκιές στη σχέση σας. Να μην κρύβεσαι πίσω από μερικά “όλα καλά”, ενώ δεν είναι. Να μην αφήνεις όσα σε πειράζουν, να σε απομακρύνουν από αυτούς που θεωρείς δικούς σου… Αληθινές και σοφές συμβουλές, είναι όμως και μερικές φορές που νιώθουμε πως τα λόγια δεν έχουν καμία αξία. Είναι μερικές φορές που αποφασίζουμε να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό, όχι από φόβο, αλλά γιατί απλά αρνούμαστε να εξηγήσουμε τα αυτονόητα.
Πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους, όπως θα θέλαμε να μας δοθούν. Μια κακή στιγμή, μια αρνητική συμπεριφορά, δεν χαρακτηρίζει απαραίτητα τον χαρακτήρα του καθενός μας και ειδικά όταν κάποιος άνθρωπος σημαίνει κάτι για μας, ίσως το σοφότερο είναι να λέμε καμιά φορά και “δεν πειράζει”. Είμαστε άνθρωποι κι αυτό αυτόματα αποκλείει το αλάθητο. Τι γίνεται όμως όταν αυτή μας την ανοχή, ο απέναντι την βλέπει σαν αδυναμία; Τι γίνεται όταν αυτή μας την ελαστικότητα, ο απέναντι την βλέπει σαν πεδίο προς εκμετάλλευση; Τι γίνεται όταν ο απέναντι χρησιμοποιεί τα “δεν πειράζει” μας, ως επιπλέον ευκαιρίες να φερθεί ανάρμοστα;
Είναι μερικές φορές που κάποια πράγματα είναι τόσο αυτονόητα, που μοιάζει τουλάχιστον κοροϊδία να πρέπει να τα αναφέρουμε. Είναι μερικές φορές που η συμπεριφορά του απέναντι, είναι τόσο ξεκάθαρα αρνητική, εκμεταλλευόμενη την δική μας υπομονή, που μοιάζει τουλάχιστον γελοίο να πρέπει να το επισημάνουμε. Είναι μερικές φορές που τα λόγια δεν έχουν αξία, γιατί οι πράξεις τα αφοπλίζουν.
Πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους, όπως θα θέλαμε να μας δοθούν. Μια κακή στιγμή, μια αρνητική συμπεριφορά, δεν χαρακτηρίζει απαραίτητα τον χαρακτήρα του καθενός μας και ειδικά όταν κάποιος άνθρωπος σημαίνει κάτι για μας, ίσως το σοφότερο είναι να λέμε καμιά φορά και “δεν πειράζει”. Όταν όμως μιλάμε για επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που ξεπερνούν συνεχώς τον χρυσό κανόνα “μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν”, έρχεται η στιγμή που το στόμα σφαλίζει και τις εξηγήσεις δίνει απλά η απομάκρυνση και η απουσία. Είναι η στιγμή που απλά επιλέγεις να φύγεις. Είναι η στιγμή που φεύγεις, γιατί αρνείσαι να εξηγήσεις τα αυτονόητα.
Της Κικής Γιοβανοπούλου