Από μικρή είχα μάθει μόνο να προσφέρω. Tο χρόνο μου, τον κόπο, τη δουλειά, τη συμπαράσταση, τη φιλία, τη συμπόνια και την αγάπη μου. Να προσφέρω λυγώντας, με μοναδικό σκοπό εκείνα τα ψίχουλα της επιβεβαίωσης. Ένα νεύμα, μια αγκαλιά, μια λέξη, μια πράξη, ένα ευχαριστώ!

Ζούσα το δικό μου παραμύθι, αυτό της «Σταχτοπούτας», χωρίς όμως και αυτός ο έρμος ο πρίγκιπας να φιλοτιμηθεί να έρθει να με σώσει. Έδινα όλο μου το είναι, τον εαυτό μου όλον, με την γαρνιτούρα έτοιμο στη πιατέλα, για τους κατά καιρούς “εκλεκτούς” καλεσμένους. Μη τυχόν και πασχίσουν, μη τυχόν και κουραστούν. Όφειλα να έχω προνοήσει για όλα, να μη χρειαστεί να ζητήσουν για κάτι, να το έχω φροντίσει ήδη. Έτσι θα ήταν ικανοποιημένοι, θα με στήριζαν, θα με αγαπούσαν.

Χρόνια ολόκληρα περίμενα οι άλλοι να καταλάβουν τι έκρυβα επιμελώς μες στο μυαλουδάκι μου, να μαντέψουν από το μαγικό κουτί της ψυχής μου, τι περιπλανιόταν μέσα στο κεφάλι μου. Προσδοκούσα ότι κάποιος θα διάβαζε τα θέλω μου και θα φρόντιζε, να τα ικανοποιήσει, όπως το έκανα εγώ ανέκαθεν σε όλους τους άλλους, τόσα χρόνια.

Κανείς δεν τα κατάφερνε σε αυτόν το αγώνα δρόμου και εγώ πάντα μόνη και εξουθενωμένη νικήτρια στη γραμμή του τερματισμού. Να τολμήσω να ζητήσω κάτι, ούτε λόγος, αφού έτσι κι αλλιώς δεν έμαθα ποτέ μου να παίρνω, αλλά μόνο να δίνω. Άσε που κάποιες φορές που επιχείρησα να δοκιμάσω δειλά να νιώσω πως είναι η αίσθηση αυτή της ικανοποίησης, του να ζητάς κάτι και να πραγματοποιείται, φρόντιζαν αστραπιαία να μου υπενθυμίζουν τη θέση μου και τι μου αναλογεί. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης δεν ίσχυε για μένα. Άνιση η τραμπάλα, αφού η προσφορά χαντάκωνε θρασύτατα τη ζήτηση.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε (επιτέλους!!!) ο πρίγκιπας. Νόμιζα ότι θα με ξυπνήσει με ένα φιλί… αμ δε! Με μάλωσε και μου είπε «Μη περιμένεις κανείς να καταλάβει τι έχεις μες στο κεφάλι σου! Στη καλύτερη των περιπτώσεων, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μαντέψει. Ότι χρειάζεσαι, απλά πες το! Το καλύτερο γράμμα της αλφαβήτα είναι το ΖΗΤΑ. Αν δεν ζητήσεις δεν θα λάβεις!»

Στο ξέφωτο του δάσους, διάλεξα άλλη διαδρομή. Μου ζήτησα και μου πρόσφερα το δικό μου παραμύθι…

Από Stella