Σε γενικές γραμμές, οι περισσότεροι έχουμε συνειδητοποιήσει πια, πως οι παιδικές μας τιμωρίες είναι οι ευσεβείς πόθοι της ενήλικης ζωής μας. Να γυρίσεις σπίτι νωρίς, να φας όλο το φαΐ σου, να κοιμηθείς το μεσημέρι… όλα αυτά που κάποτε στο άκουσμά τους στραβώναμε τη μούρη μας, σήμερα μπορεί θα θεωρηθούν και στόχοι ζωής!
Πλέον πας στη δουλειά σχεδόν σέρνοντας, αφού έχεις ξυπνήσει απ’ τα χαράματα για να ντυθείς, να ετοιμαστείς, να ξυπνήσεις τα παιδιά, να τους ετοιμάσεις ταπεράκια, να τα πας στα σχολεία τους… Κάποτε όμως, στο (όχι και τόσο μακρινό) παρελθόν, θυμάσαι τον εαυτό σου να πηγαίνει στη δουλειά με το χαμόγελο στα χείλη, χωρίς να έχει κοιμηθεί ούτε δευτερόλεπτο. Ποιος δεν έχει πάει άλλωστε στη δουλειά, καπάκι μετά από ξενύχτι;
Σίγουρα σου έλεγαν πως όσο μεγαλώνεις, τόσο θα πέφτει η “μπαταρία” και θα κουράζεσαι περισσότερο, τόσο θα μειώνονται οι αντοχές σου. Απ’ την άλλη πλευρά, σίγουρα πάντα άκουγες πως όσο αυξάνονται οι υποχρεώσεις και τα άγχη της καθημερινότητας, θα έχεις μεγαλύτερη ανάγκη για ξεκούραση και ύπνο. Όσο κι αν τα άκουγες βέβαια, ήσουν απόλυτα πεπεισμένος πως όλα αυτά δεν αφορούν εσένα! Εσένα, που ορκιζόσουν πως στα 80 σου θα χορεύεις πάνω στη μπάρα φωνάζοντας “Mykonooooooos!!!!!”. Και κάπου εδώ κολλάει αυτό που λέγαν οι παλιοί… “Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”! Και το πεπρωμένο όλων μας είναι πως κάποια στιγμή, άλλοι νωρίς κι άλλοι κάπως αργότερα, θ’ αρχίσουμε να θεωρούμε τα ξενύχτια τουλάχιστον τιμωρία και το “Δουλειά καπάκι μετά το ξενύχτι” ανέφικτο άθλο!
Πλέον το “δουλειά μετά από ξενύχτι” μοιάζει λίγο σαν την ένδειξη που βγάζει σε μερικές εκπομπές όταν δείχνουν επικίνδυνα εγχειρήματα “Μην το δοκιμάσετε σπίτι!”. Να σου πω όμως κάτι; Δεν χρειάζεται να νιώθεις γέρος, αν αισθάνεσαι έτσι! Τα έζησες και τα έκανες, τώρα σειρά έχει να τα λες στους νεότερους και να πουλάς μούρη μ’ αυτά, ενώ τιμάς το τρίπτυχο “πιτζάμα – καναπές – τηλεόραση”! 😛
Της Κικής Γιοβανοπούλου
2 απαντήσεις στο “Θυμάσαι τα πρωινά στη δουλειά μετά από ξενύχτι;”
Με έκανες να γελάσω!! χαχα! Τι μου θύμισες!! Λοιπόν, μια φορά, στα 26 μου μπορεί, δεν θυμάμαι και καλά, πήγα στην δουλειά όχι από ξενύχτι- το ξενύχτι στο σπίτι ή και έξω με παρέα και κουβέντα ή και μόνη με αναζωογονεί ως τα σήμερα- αλλά έχοντας πιεί λίγο παραπάνω το προηγούμενο βράδυ ..Τι να σου πω…Έφτιαξα μια πρόταση που ξεκίναγε στη μέση της σελίδας και τελείωνε στην επόμενη..Και, καταμπερδεμένη!! Δεν δούλευε καλά το μυαλό! Δράμα!!! Τα αποτελέσματα τα είδα κατόπιν εορτής βέβαια..Βλέπεις, η δουλειά μου δεν ήταν ποτέ εφικτό να ταιριάζει με το ξενύχτι μετά ποτού και τυμπάνων . Ανεξαρτήτως ηλικίας..Οπότε, το ξενύχτι όπως το εννοούμε- όρα Μύκονοοος!!και καπάκι στην δουλειά ήταν εκτός προγράμματος από τα νιάτα μου..
Μου’ λειψαν όμως, με τα χρόνια και τις υποχρεώσεις, τα συχνά- σχεδόν καθημερινά μετά την δουλειά -βραδινά περπατήματά μου (έξω με παρέα, σε ταβερνάκια, σινεμαδάκια και έτσι)..Καλημέρα σε όλες σας!!!
Είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι έχουμε πολλές τραγελαφικές ιστορίες να διηγηθούμε από τις φορές που πήγαμε στη δουλειά μετά από ξενύχτι (που της περισσότερες φορές συνοδευόταν κι από κατανάλωση 1-2 ποτών παραπάνω)!
Χαίρομαι που σ’ έκανα να γελάσεις Βεατρίκη μου κι ευχαριστούμε για το όμορφο σχόλιό σου! Καλημέρα!