Είμαι μικρός, αλλά έχω ακούσει για τη δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο. Έχω ακούσει για όλα τα άσχημα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι. Όλοι μου λένε για τις παγίδες που υπάρχουν παντού… Έχω ακούσει για τους κινδύνους που καραδοκούν σε κάθε γωνία… Είμαι μικρός κι οι μεγάλοι που μ’ αγαπούν και θέλουν το καλό μου, με συμβουλεύουν συχνά για όσα πρέπει να προσέχω. Ακούγονται λίγο τρομαχτικά κάποιες φορές στο μυαλό μου, αλλά ξέρω καλά ότι αν ακολουθώ κατά γράμμα όσα μου λένε, τίποτα κακό δεν πρόκειται να μου συμβεί.

Ναι, συμβούλεψέ με, το χρειάζομαι αλλά ξέρεις κάτι; Δεν μου είναι αρκετό. Δεν μου φτάνει να μου λες τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνω για να είμαι ασφαλής, για να καταφέρω να έχω ένα πιο εύκολο μέλλον ή για να μην την πατήσω… Ξέρω ότι είναι απαραίτητα κι αυτά, αλλά να… υπάρχει και κάτι άλλο… υπάρχει και κάτι άλλο που χρειάζομαι…

Θέλω να βρεις λίγο χρόνο, ανάμεσα στις πολύτιμες συμβουλές σου και να μου μιλήσεις και για τα όμορφα… Υπάρχουν κι όμορφα στη ζωή, έτσι δεν είναι; Μίλησέ μου για την αγάπη, τη φιλία, τη συντροφιά, τον έρωτα. Μίλησε μου για το χαμόγελο, τις αγκαλιές, την καλοσύνη. Μίλησέ μου για την αλληλεγγύη, την προσφορά, την ευγνωμοσύνη, τη χαρά. Βρες λίγο χρόνο και πες μου ιστορίες με χαρούμενο τέλος. Μίλησέ μου για τα δικά σου παιδικά χρόνια. Πες μου για τους φίλους σου και τις σκανταλιές που κάνατε μαζί… Μίλησέ μου για το σχολείο σου, την γειτονιά σου, το πάρκο που έκανες ποδήλατο…

Πάρε με αγκαλιά και δείξε μου τις πεταλούδες πάνω στα πολύχρωμα λουλούδια. Κράτησέ μου το χέρι και δείξε μου τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Κάθισε δίπλα μου και δείξε μου τ’ αστέρια που στολίζουν τον μαύρο ουρανό. Δείξε μου τα όμορφα… Μίλα μου για τα όμορφα… Υπάρχουν, έτσι δεν είναι;

Με αγάπη, το παιδί σου…

Της Κικής Γιοβανοπούλου