Μάιος 2011. «Και στα δικά σου!» άκουσα αυτή τη φράση πάνω από 200 φορές αφού τόσα ήταν περίπου τα άτομα που ήταν καλεσμένα στον γάμο της καλύτερής μου φίλης, της Ελένης. Κουμπάρα βλέπεις…
Σεπτέμβριος 2013. « Πάντα άξια, και συ με έναν καλό γαμπρό!». Αυτή τη φορά έγινα νονά του Γιαννάκη, γιου της Ελένης και οι ευχές για τον υποτιθέμενο γάμο μου δεν έλειψαν διόλου. Θέμα προς συζήτηση «Καλά πότε θα παντρευτεί η Γωγώ; Καιρός της είναι!» Άκουγα να λένε ψιθυριστά, καθώς περνούσα ανάμεσά τους «Πόσο χρονών να είναι; Σίγουρα πάνω από 30!» Καλέ, τι ευγενικές κυρίες! Μέλι στάζει το στόμα τους!
Ιούλιος 2016. Βάπτιση της Μαρίας, κόρη της Ελένης. Ευτυχώς δεν θα άκουγα ευχές για παντρειά, αφού δεν ήμουν εγώ η νονά. Λάθος νόμιζα, γιατί καλή μου αν ο άλλος θέλει να στην πει, θα στην πει βρέχει χιονίσει! Οπότε τελικά δεν γλίτωσα τις ευχές «Άντε και με ένα καλό παλικάρι!», « Άντε και στα δικά σου!».
12 Ιανουαρίου 2019. Σήμερα κλείνω τα 37 (τελικά είχαν μαντέψει σωστά οι κατίνες, στα βαφτίσια του Γιαννάκη ήμουν πάνω από 30!). Πήρα μία τούρτα και έσβησα 37 κεράκια. «Φτου σου κούκλα μου» είπα, δε μου φαίνεται καθόλου πως πλησιάζω τα 40. Ντύθηκα, στολίστηκα… ήμουν έτοιμη όταν ήρθε ο Κώστας να με πάρει. Διασκέδασα μέχρι πρωίας.
Όχι δηλαδή να μη νομίζετε , πως οι γυναίκες που μένουν ανύμφευτες κλαίνε την μοίρα τους. Δεν είμαστε όλες για λύπηση. Επιλογή του καθενός είναι να ορίσει την ζωή του όπως αυτός την έχει φανταστεί. Για αυτό παρακαλώ πολύ, προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη….
Αντε και στα δικά σας οι ελεύθερες…χαχαχα!!!
Από Σοφία Β.