Άραγε αρκεί ο έρωτας, το πάθος κι οι κοινοί στόχοι για μια υγιή σχέση; Άραγε είναι αρκετή η εμπιστοσύνη, τα κοινά ενδιαφέροντα κι ένας συμβατός τρόπος ζωής για μια σταθερή, δυνατή στο χρόνο σχέση; Αν δούμε μια σχέση ως συνταγή, για την εκτέλεση της οποίας, απαιτείται η χρήση συγκεκριμένων υλικών, ποιο θεωρείς πως δεν θα μπορούσε να λείπει για ένα άρτιο αποτέλεσμα; Προφανώς όλα τα παραπάνω συν πολλά ακόμη… σίγουρα όμως ένα απ’ αυτά που δεν θα μπορούσε να απουσιάζει, είναι ο σεβασμός…
Σ’ έναν κόσμο που οι σχέσεις διαλύονται για ψύλλου πήδημα κι οι περισσότεροι δεν μπορούμε να τα βρούμε ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό… σ’ έναν κόσμο βουτηγμένο στο υπέρμετρο “εγώ” μας και σ’ έναν αχαλίνωτο “παρτακισμό”, μια τόση δα λεξούλα με τόσο βαθύ όμως νόημα, μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά…
Ο σεβασμός είναι ένα απ’ τα πιο σημαντικά συστατικά σε μια σχέση και μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη βιωσιμότητά της. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη κρύβονται διάφορα νοήματα και στην ευρεία έννοιά του περικλείει πολλά. Είναι ο σεβασμός στην προσωπικότητα, στα θέλω, στα μπορώ και στα όρια του άλλου. Είναι ο σεβασμός στις επιλογές, στα πιστεύω, στις αξίες και στη διαφορετικότητά του. Είναι ο σεβασμός στον ίδιο μας τον εαυτό και στον άλλο, ως προσωπική επιλογή μας. Πόσο πιο απλά θα ήταν όλα αν ο σεβασμός ήταν δεδομένο συστατικό όλων των σχέσεων;
Ο έρωτας χωρίς σεβασμό, ενδεχομένως θα μπορούσε υπάρχει, το πιθανότερο όμως είναι πως θα οδηγούσε σε μια άρρωστη σχέση εξάρτησης, απ’ την οποία μόνο λαβωμένος θα μπορούσες να βγεις. Ποια αγάπη και ποιος έρωτας μπορεί να επιβιώσει και να διατηρηθεί σε υγιή επίπεδα χωρίς την ύπαρξη σεβασμού; Πώς γίνεται να αγαπάς αν δεν μπορείς να σεβαστείς τον άνθρωπό σου;
Της Κικής Γιοβανοπούλου
Μία απάντηση στο “Σεβασμός…”
Και μην ξεχνάμε πως ο σεβασμός για τον άνθρωπό μας ξεκινάει από τον σεβασμό προς τον ίδιο μας τον εαυτό.
Αν δεν σέβομαι έμενα, δεν μπορώ να σεβαστώ κανέναν άλλον!