Δευτέρα πρωί 8:00 φτάνεις στη δουλειά και όλοι σε ρωτούν «Πως πέρασες το Σαββατοκύριακο;» Πώς να πέρασα; ΥΠΕΡΟΧΑ!!! Να καθαρίζω , να μαγειρεύω  (δέκα φαγητά καθότι έχω και 3 άντρες που δεν του χορταίνεις με τίποτα) να πλένω, να σιδερώνω τις στοίβες του Αραράτ και του Έβερεστ μαζί, να συμμαζεύω και με ένα μαγικό τρόπο να είναι συνεχώς ασυμμάζευτα!  Υπέροχα! “Αυτή είναι άλλωστε και η δουλειά μου!” το άκουσα κι αυτό!

«Μαμά τι θα φάμε; Μαμά έλα λίγο! Μαμά μου φέρνεις ένα μπουκαλάκι νερό; Σοφία μιας και είσαι όρθια μου φέρνεις κανένα γλυκάκι;»… Μα πως μπορώ να κάτσω, αφού όλη την ώρα κάτι θέλουν;

Άσε και αυτές τις εποχές που αλλάζουν συνέχεια… Κατέβασε τα χειμωνιάτικα… ανέβασε τα καλοκαιρινά… μια πάνω μια κάτω, αυτή τη δουλειά θα κάνουμε συνέχεια;

Έρχεται το βράδυ της Κυριακής και εκεί που λες να κάτσεις να ξεκουραστείς να δεις και εσύ καμιά ταινία σαν άνθρωπος, έχεις να μαγειρέψεις και για την άλλη μέρα! Μισοβλέπεις την ταινία και ρωτάς;  «Χρήστο τι έγινε; Τι της είπε; Την είδε;» και αν σου απαντήσει ο Χρήστος τυχερή θα είσαι!

Αφού τελειώνεις, θέλεις να κάνεις και ένα ντουζάκι γιατί πως θα πας αύριο στη δουλειά; Να μυρίζει το κεφάλι σου λαδίλα; Όχι βέβαια! Πρέπει να μοσχοβολάς σαν γιορτή λουλουδιών! Που θα τη μυρίσει ο Χρήστος και θα θέλει  να γιορτάσει κι αυτός μαζί σου!

‘Έτσι πέρασα το Σαββατοκύριακο αν θες να ξέρεις!

Συντάχθηκε από Σοφία