Είναι κι εκείνες οι γυναίκες που δεν μασάνε φίλε μου… Ξεριζώνουν συναισθήματα… μπορεί να κόψουν μαζί και κομμάτια καρδιάς, τα πετούν στο δρόμο, ανάβουν τσιγάρο, πετάνε τον αναμμένο zippo πάνω στα ίδια τα κομμάτια τους κι αποχωρούν. Είναι εκείνες που είναι πιο μάγκες από πολλούς. Που αν δεν πάρουν αυτό που τους αξίζει, δεν θέλουν και πολύ να δώσουν μία και να ρίξουν “τα λίγα σου” κάτω. Δεν θέλουν πολύ να στα τρίψουν στη μούρη και να την κάνουν.

Είναι εκείνες που απαιτούν και απαιτούν πολλά. Απαιτούν τα πάντα. Δεν τους κάνει τίποτα λιγότερο. Γιατί κι εκείνες έτσι παίζουν. Στα ίσια. Και τα δίνουν όλα. Παίζουν μ’ ανοιχτά χαρτιά και χωρίς τεχνάσματα και κολπάκια. Αυτά δεν τους ταιριάζουν. Αυτή η περιγραφή μπορεί να φέρει στο μυαλό σου, καμιά δίμετρη αμαζόνα με δερμάτινα και μακριά μαύρα μαλλιά… Όχι… 1,60 με τα χέρια στην ανάταση μπορεί να είναι και το ανάστημά της, να ξεπερνά κατά πολύ το 1,85 σου. Κι αν νιώσει πως σ’ αγάπησε, πως στα έδωσε όλα άνευ όρων κι εσύ την είδες κάπως κι άρχισες τα “μα” και τα “μου”, θα την κάνει φίλε μου. Θα την κάνει χωρίς να λογαριάσει το τι νιώθει για σένα. Γιατί τα αισθήματα έχουν αξία μόνο όταν εκτιμώνται. Κι αν δεν εκτιμήσεις το τι έχει για σένα και το τι ακόμη είναι διατεθειμένη να κάνει, θα τα πάρει όλα πίσω και θα γίνει καπνός. Θα γίνει καπνός για να θρηνήσει μόνη, όπως μόνο αυτή ξέρει κι εσύ δεν θα το μάθεις ποτέ.

Αυτή, η τόσο ντόμπρα, η τόσο δυναμική, θα σε περιμένει με παγωμένη μπύρα στην κατάψυξη και την καλοτηγανισμένη μπριζόλα σου ζεστή, όταν γυρίσεις σπίτι. Θα σε περιμένει με το πιο ζεστό της χαμόγελο για να σε υποδεχτεί και να σου μιλήσει γλυκά. Θα κάνει τα πάντα για να σε χαλαρώσει κι ας είναι κι αυτή πτώμα. Θα παλέψει μ’ όλους και μ’ όλα για σένα. Θα γίνει η γυναίκα, η ερωμένη, η φίλη που πάντα ονειρευόσουν. Αρκεί να τ’ αξίζεις. Αρκεί να την εκτιμάς, να τη σέβεσαι και να την υπολογίζεις. Αρκεί να παίζεις κι εσύ στα ίσια μαζί της. Αν δεν το κάνεις, θα την κάνει. Κι αν την κάνει, αυτή η γυναίκα δεν επιστρέφει. Ό,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν κάνεις, όσο κι αν πονάει, δεν επιστρέφει. Αν νιώσει πως ήταν λάθος που σου χάρισε τον εαυτό της, θα μαζέψει τα κομμάτια της και θα φύγει, γιατί τα λάθη της τα διορθώνει. Αν νιώσει πως ήταν λάθος που σου χάρισε τον εαυτό της, θα φύγει. Θα φύγει, ακόμη κι αν στην επόμενη γωνία πέσει και κλάψει γοερά, γιατί τα λάθη της τα πληρώνει. Κι αν κλάψει κι αν πονέσει κι αν αυτομαστιγωθεί, εσύ δεν θα το δεις. Γιατί αν φύγει, δεν σου άξιζε να το δεις.