Έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε που χώρισα με την Λίνα. Δεν ήταν ο πρώτος μου έρωτας αλλά μάλλον η πρώτη γυναίκα (και η τελευταία) που μ’ έκανε να νιώσω τόσο έντονα συναισθήματα… Με την Λίνα, μείναμε μαζί περίπου ενάμιση χρόνο και σ’ αυτό το διάστημα βίωσα τα πάντα στο max! Καψούρα, αγάπη, έρωτα, πόθο, πάθος, ζήλια… Η αλήθεια είναι ότι κι εκείνη ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί μου, αλλά σίγουρα ήταν πάντα πολύ πιο συγκρατημένη απ’ ότι εγώ. Εγώ, έφτασα σε σημείο να μην γνωρίζω τον εαυτό μου! Δεν έφταιγε εκείνη, δεν το προκαλούσε, απλά ήταν τόσο έντονο αυτό που συνέβη,που μάλλον ήμουν ανώριμος και ανέτοιμος να το διαχειριστώ. Υπερέβη εαυτόν πάρα πολλές φορές και σε πάρα πολλά θέματα, κάποια απ’ τα οποία δεν θέλω καν να θυμάμαι! Αυτή η γυναίκα με σημάδεψε! Ήταν κάτι σαν τη φλόγα, που τη θαυμάζεις από μακριά αλλά μόλις την πλησιάσεις καίγεσαι. Κάπως έτσι ήμουν όταν έληξε αυτό που είχαμε… μισοκαμμένος…
Εδώ και 3 περίπου χρόνια “ξαναβρεθήκαμε”. Διαδικτυακά αυτή τη φορά μιας και πλέον έχει μετακομίσει σε άλλη πόλη για δουλειά. Μου έκανε αίτημα φιλίας στα social media και το δέχτηκα. Σε κάποιες απ’ τις φορές που μιλήσαμε, έχουν γίνει κάποιες αναφορές στο παρελθόν, αλλά όχι σε επίπεδο προσπάθειας επανασύνδεσης. Η Λίνα μ’ ενημέρωσε απ’ την πρώτη στιγμή, ότι βρίσκεται σε σοβαρή σχέση.
Η επικοινωνία μας συνήθως περιοριζόταν σε κάποιες “Καλημέρες” που και που και άλλες φορές σε ανταλλαγή αστείων Status, τον τελευταίο μήνα όμως το σκηνικό έχει αρχίσει ν’ αλλάζει. Βλέπω πως κι εκείνη άρχισε να επικοινωνεί πιο συχνά μαζί μου, αλλά κι εγώ κάνω το ίδιο. Το ύφος που μιλάμε παραμένει φιλικό αλλά… έχω αρχίσει να τη σκέφτομαι και σε άσχετες ώρες… έχω αρχίσει να σκέφτομαι όσα ζήσαμε… όσα ένιωσα… Πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να ετοιμάζεται να της στείλει “Καλημέρα” και πετάω το κινητό μου σαν να με χτύπησε ρεύμα. Αφού μιλάμε φιλικά και δεν έχει γίνει νύξη για τα παλιά, γιατί αισθάνομαι έτσι;
Το τελευταίο διάστημα, την σκέφτομαι όλο και περισσότερο… Θυμάμαι όσα ζήσαμε, όσα ένιωσα… Θυμάμαι τον ηλεκτρισμό που είχαμε μεταξύ μας… η χημεία ήταν απίστευτα δυνατή… Θυμάμαι και τη φλόγα της όμως, αυτή που μ’ έκαψε… Δεν θα ξαναγύριζα ποτέ πίσω σ’ αυτά που πέρασα! Η σχέση εκείνη, ήταν καταστροφική! Είμαι τόσο ήρεμος πια…
Σε ένα μήνα μου είπε πως θα επιστρέψει στην πόλη μας για κάποιες μέρες για να δει τους δικούς της. Μου είπε επίσης πως θα ήθελε να με δει… Απ’ τη μια, θέλω σαν τρελός να τη δω! Μου έχει λείψει! Έχουν περάσει τόσα χρόνια! Κι απ’ την άλλη… κι αν ξαναφουντώσει η φλόγα; Τη Λίνα την αγαπώ και δεν θέλω να της διαλύσω τη ζωή! Δεν ξέρω τι να κάνω!
Της Κικής Γιοβανοπούλου