Με τον Αχιλλέα, ζήσαμε μια θυελλώδη σχέση πριν περίπου 7 χρόνια. Απ’ την πρώτη στιγμή που τον είδα, κάτι μου συνέβη! Δεν ξέρω αν ήταν αυτό που λέμε κεραυνοβόλος έρωτας, σίγουρα όμως ήταν κάτι πολύ έντονο! Βρεθήκαμε σε κοινή παρέα σ’ ένα καφέ. Δεν ξέρω αν ήταν το βλέμμα του, ο τρόπος που μιλούσε, το χαμόγελό του… ξέρω ότι μόλις γύρισα σπίτι, την ίδια εκείνη μέρα, χωρίς να έχει συμβεί τίποτα μεταξύ μας, χώρισα τον τότε φίλο μου (ήμασταν μαζί 6 μήνες). Αυτό είναι κάτι που ο Αχιλλέας δεν γνωρίζει ακόμη και σήμερα, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Έκανα ότι ακριβώς ένιωθα και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Εξάλλου, δεν ήταν το μοναδικό πράγμα που έκανα “για εκείνον” χωρίς να το γνωρίζει.
Η σχέση μας κράτησε σχεδόν ενάμιση χρόνο. Τον Αχιλλέα τον ερωτεύτηκα! Τον ερωτεύτηκα έντονα, βαθιά, αληθινά! Τα συναισθήματα που ένιωσα για εκείνον, ήταν τόσο πρωτόγνωρα για μένα που με τρόμαζαν! Κι εκείνος όμως… ξέρω πολύ καλά ότι κι ο Αχιλλέας μ’ ερωτεύτηκε πολύ! Στο διάστημα που μείναμε μαζί, γεμίσαμε με αγάπη, έρωτα, πάθος αλλά και ζήλια, εντάσεις και καβγάδες! Μια αλήθεια είναι πως ήμουν πάντα πιο συγκρατημένη από τον Αχιλλέα. Δεν ήταν ότι δεν ήμουν το ίδιο παθιασμένη μαζί του, αλλά κάποιος έπρεπε να κρατήσει τις ισορροπίες. Καταπίεζα πολλές φορές τα δικά μου συναισθήματα, γιατί ο Αχιλλέας δεν το έκανε. Σαν να προσπαθούσα να φρενάρω την ένταση, γιατί ο Αχιλλέας δεν έπαιρνε το πόδι του απ’ το γκάζι! Έχουμε χωρίσει πια, αλλά ο Αχιλλέας δεν έφυγε ποτέ από μέσα μου, κρατάει ακόμη μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Εδώ και κάποια χρόνια ζω σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς. Εδώ γνώρισα και τον Κώστα. Είμαστε μαζί εδώ και σχεδόν 1 χρόνο. Είμαστε καλά μαζί, έχουμε μια όμορφη, ήρεμη σχέση, χωρίς πολλά σκαμπανεβάσματα. Πρόσφατα μάλιστα συζητήσαμε και το ενδεχόμενο του γάμου και την δημιουργία οικογένειας. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του, ποτέ δεν υπήρξα, αλλά ειλικρινά τον αγαπώ, τον σέβομαι και τον εμπιστεύομαι… Με ηρεμεί, με χαλαρώνει, μ’ αγαπάει…
Πριν περίπου 3 χρόνια, είδα το όνομά του Αχιλλέα στο Facebook. Τον κοιτούσα και δεν το πίστευα! Δεν είχε αλλάξει καθόλου! Ήταν το ίδιο όμορφος όπως τότε! Πέρασαν αρκετές μέρες, μέχρι να αποφασίσω να πατήσω το αίτημα φιλίας… Το δέχτηκε κι έκτοτε είμαστε… διαδικτυακοί φίλοι! Νομίζω ότι χάρηκε όσο εγώ που “ξαναβρεθήκαμε”. Στην αρχή η επικοινωνία μας δεν ήταν καθημερινή, ούτε οι συνομιλίες μας κρατούσαν για ώρες. Τα βασικά όμως ειπώθηκαν. Ήμουν σε σοβαρή σχέση, ήταν ελεύθερος.
Όλα αυτά τα χρόνια, πίστευα πως τον είχα ξεχάσει, όμως απ’ τη στιγμή που τον “ξαναείδα” τρία χρόνια πριν, κατάλαβα πως μέσα μου δεν είχε τελειώσει τίποτα. Ήταν ακόμη ο Αχιλλέας ΜΟΥ. Ήμουν σε σχέση και μάλιστα σοβαρή, άρα το φρένο ήταν η μόνη επιλογή. Ως τώρα τα κατάφερνα αρκετά καλά νομίζω. Το τελευταίο διάστημα όμως τα πράγματα άρχισαν ν’ αλλάζουν.
Βλέπω προσπάθειες απ’ την πλευρά του να επικοινωνούμε περισσότερο… μου στέλνει τραγουδάκια απ’ τα δικά μας, τα παλιά… Τον Αχιλλέα τον θέλω… τον αγαπάω πολύ… αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να ανατρέψω τη ζωή μου! Με τον Κώστα μένουμε μαζί, σκεφτόμαστε να παντρευτούμε… Δεν μπορώ να το κάνω αυτό!
Σε ένα μήνα θα πάω για λίγες μέρες στο πατρικό μου. Είπα στον Αχιλλέα πως θα ήθελα να τον δω… Δεν μου έχει απαντήσει ευθέως ακόμη… Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γίνει…
Της Κικής Γιοβανοπούλου