Ευτυχώς τα μικρά κοιμήθηκαν εύκολα σήμερα! Ήταν κουρασμένα μετά το πάρτι του Νικολάκη και μετά το μπάνιο, τα πήρε ο ύπνος σχεδόν αμέσως. Η Κλαίρη έπλυνε τα πιάτα, άπλωσε τα ρούχα, τακτοποίησε τα πεταμένα παιχνίδια και κοίταξε το ρολόι. 23:15. “Πάει κι η σημερινή μέρα…” σκέφτηκε.

Βγήκε στο μπαλκόνι. Μέσα Ιουνίου κι όμως ήταν πολύ δροσερή η βραδιά. Άναψε τσιγάρο κι είδε μια παρέα εφήβων να περνάνε γελώντας και μιλώντας δυνατά κάτω απ’ το σπίτι της. Όσο ζούσε με το Χάρη, έβγαιναν πολύ συχνά τα Σαββατόβραδα. “Εκλεράκι ετοιμάσου!” της έλεγε. Άφηναν τα μικρά στη γιαγιά και παίρνανε τους δρόμους οι δυο τους… μπαράκια, ταβερνάκια, σινεμά…

Το πως έφτασαν αυτοί οι δύο στο χωρισμό, ακόμη δεν μπορούσε να το εξηγήσει! 15 χρόνια ήταν μαζί, 4 σχέση, 11 γάμος… μισή ζωή… Δύσκολο το να πει κανείς, πώς από full ερωτευμένοι, έφτασαν να γίνουν 2 ξένοι. Πφφφ… τι της ήρθε πάλι και έφερε στο μυαλό της τα παλιά; Πάνε σχεδόν 3 χρόνια από τότε που έφυγε…

Ήθελε τόσο πολύ να μιλήσει σε κάποιον αυτή τη στιγμή… όχι για κάτι συγκεκριμένο… έτσι, να πουν δυο σαχλαμάρες, να γελάσουν… Από τότε που ο Χάρης έφυγε απ’ το σπίτι, αυτό ήταν απ’ τα πιο δύσκολα κομμάτια για την Κλαίρη. Αυτή η ησυχία το βράδυ της τρυπούσε τ’ αυτιά! Την ξεκούφαινε! Η επικοινωνία, η επαφή, μια αγκαλιά μετά από έναν εφιάλτη, ένας άνθρωπος να της φέρει ένα ποτήρι νερό βρε αδερφέ…

Αναστέναξε και ξανακοίταξε το ρολόι της. Ήταν κιόλας μεσάνυχτα.

Πώς να πας πάλι στο κρεβάτι μόνη, όταν έχεις μάθει να κοιμάσαι με κάποιον να ροχαλίζει δίπλα σου; Αν ήθελε το Χάρη πάλι πίσω; Μάλλον όχι. Κάποιον άλλον; Ποιον; Μπααα…. Είναι βέβαια δύσκολη η ζωή, ειδικά αν δεν την μοιράζεσαι με κάποιον που σ’ αγαπάει. Κι είχε και τη μάνα της… “Ας είχες μυαλό να τον κρατούσες! Να δω τώρα τι θα κάνεις! Ποιος θα σε πάρει στην ηλικία σου με 2 παιδιά; Οι γυναίκες σήμερα δεν έχουν μυαλό!”. Πάντα θύμωνε όταν της τα έλεγε αυτά, μήπως όμως είχε κάπου δίκιο; Πατημένα 42… “Μαμά! Θέλω νερό!” διέκοψε τις σκέψεις της ο Κωστάκης, που εμφανίστηκε αγουροξυπνημένος μπροστά της. Του χαμογέλασε και σηκώθηκε. “Μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου σήμερα;” “Μπορείς μωράκι μου! Έλα, πάμε!”…

Κική Γιοβανοπούλου