Είμαι εκπαιδευτικός τα τελευταία 15 χρόνια. Απ’ τα “χέρια” μου, έχουν περάσει όλων των “ειδών” οι χαρακτήρες! Με πολύ υπομονή και πολύ δουλειά, συνήθως καταφέρνω να “ανοίξω” τα κλειστά παιδάκια και να “ηρεμήσω” τα αγριμάκια. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά αν δεν έχω την υποστήριξη των γονιών σ’ αυτό.

Φέτος διδάσκω στην Τρίτη δημοτικού. Η τάξη μου, είναι σε γενικές γραμμές μια “δύσκολη” τάξη. Τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και με μεγάλες διαφορές στο μαθησιακό επίπεδο. Η τάξη απαρτίζεται από περισσότερα αγόρια, πολλά απ’ τα οποία είναι αρκετά ζωηρά κι αυτό δυσκολεύει την διεξαγωγή του μαθήματος. Παρόλα αυτά, έχουμε κάνει συνολικά, μεγάλη πρόοδο απ’ την αρχή της χρονιάς. Τα περισσότερα παιδιά, έχουν αρχίσει να δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το μάθημα και όσον αφορά τις μεταξύ τους σχέσεις, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις…

Στην τάξη μου έχω έναν μαθητή, τον Θάνο. Ο Θάνος είναι ένα πραγματικά πολύ έξυπνο παιδί, δυστυχώς όμως είναι πολύ νευρικός και εύθικτος. Το χειρότερο είναι ότι έχει στοχοποιήσει 1-2 συμμαθητές του, τους οποίους πειράζει συνεχώς! Ειδικά τον Γιώργο… Ξέρω την κατάσταση με τον Θάνο και πολλές φορές στα διαλείμματα, βγαίνω στην αυλή και παρακολουθώ, σε μια προσπάθεια να προλάβω καταστάσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που τον χτυπάει χωρίς λόγο ή που του παίρνει το κολατσιό και το πετάει στα σκουπίδια…

Έχω επανειλημμένως καλέσει τη μητέρα του Θάνου, για να βρούμε κάποια λύση. Δείχνει ότι πραγματικά θέλει να βοηθήσει, αλλά στην πράξη δεν βλέπω να κάνει και πολλά. Της έχω προτείνει να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, για να βελτιωθεί η κατάσταση με το Θάνο. Θα έκανε καλό και στον ίδιο! Αυτό δεν θέλει καν να τ’ ακούσει η μητέρα του! “Έτσι είναι τ’ αγόρια” μου λέει “Δεν θα τρέχω το παιδί μου σε ψυχολόγους λες κι είναι παλαβό!“… Βλέπω πως λόγω της συμπεριφοράς του, τα υπόλοιπα παιδιά τον έχουν περιθωριοποιήσει κι αυτό τον κάνει ακόμη πιο επιθετικό! Απ’ τη θέση μου, κάνω ότι μπορώ για να βοηθήσω το Θάνο να καταλάβει πως με τη βία δεν λύνονται τα προβλήματα. Προσπαθώ με διάφορους τρόπους να τον διδάξω πόσο σημαντικό είναι να σέβεται, να μοιράζεται και να συνεργάζεται. Το σίγουρο είναι, πως ο Θάνος, όπως κι αν φέρεται, είναι απλά παιδί κι έτσι ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Όσον αφορά τον Γιώργο, προσπαθώ όσο μπορώ να τον βοηθήσω να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του, να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του, να μάθει να λέει αυτό που αισθάνεται. Προσπαθώ να τον κάνω να καταλάβει ότι δεν φταίει ο ίδιος και δεν πρέπει να νιώθει ενοχές. Η επίδοσή του στα μαθήματα έχει πέσει κατακόρυφα και ξέρω καλά ότι το bullying που υφίσταται, ευθύνεται γι’ αυτό! Γνωρίζω, πως τα θύματα bullying, σε βάθος χρόνου εκδηλώνουν διάφορες ψυχικές διαταραχές (καταθλιπτικές τάσεις, φοβικές διαταραχές κτλ). Έχω προσπαθήσει να μιλήσω και στη μητέρα του, αλλά κάθε φορά που συναντιόμαστε, είναι πολύ ταραγμένη για να καθίσει να μ’ ακούσει…

Απ’ την πλευρά μου, έχω επικοινωνήσει με φίλους μου παιδοψυχολόγους για το πως πρέπει να συμπεριφερθώ, έχω παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια, έχω διαβάσει σχετικά άρθρα και βιβλία και μέσα στην τάξη έχω κάνει αρκετά διαδραστικά παιχνίδια με τα παιδιά. Δυστυχώς, δεν βλέπω μεγάλη βελτίωση στη συμπεριφορά του Θάνου. Θα μου πεις, αν η προσπάθεια δεν είναι συλλογική, και απ’ τους δασκάλους κι απ’ τους γονείς…

Σήμερα ο Θάνος, έσπρωξε τον Γιώργο και χτύπησε το χέρι του. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό! Σε λίγη ώρα περιμένω τις μητέρες τους…

Της Κικής Γιοβανοπούλου