Η μία αποτυχημένη σχέση, διαδέχεται την άλλη και ΚΑΘΕ φορά ευθύνεται ο γνωστός σε όλους μας… “μαλακο-μαγνήτης”! Γνώριμο δεν ακούγεται; Όλοι έχουμε μια (τουλάχιστον) φίλη που τον διαθέτει! Ο ένας ήταν έτσι, ο άλλος ήταν γιουβέτσι… Τελικά υπάρχει “μαλακο-μαγνήτης”;

Σύμφωνα με τη Wikipedia, μαγνήτης είναι ένα σώμα που δημιουργεί μαγνητικό πεδίο στον περιβάλλοντα χώρο. Το μαγνητικό αυτό πεδίο εντοπίζεται απ’ την αλληλεπίδραση του μαγνήτη με άλλα σώματα. Εν προκειμένω, τι ακριβώς τρέχει με τη φίλη μας και οι μαγνητικοί της πόλοι, τραβάνε μόνο… χμ… ας πούμε… τους πιο ακατάλληλους άντρες;

Σύμφωνα με τον Freud, οι σχέσεις μας με το άλλο φύλο είναι άμεσα συνυφασμένες με τις σχέσεις που είχαμε με τους γονείς μας ως παιδί. Διαμέσου της σχέσης αυτής, μαθαίνουμε τον εαυτό μας, αναπτύσσουμε την αυτοεκτίμησή μας και μαθαίνουμε πως “αξίζει” ν’ αγαπιόμαστε (πχ μεγαλώνοντας μ’ έναν δεσποτικό ή απόντα πατέρα, ποιες είναι οι πρώτες εικόνες μας απ’ το αντίθετο φύλο;). Μήπως μια προβληματική σχέση γονέα – παιδιού, μας κάνει μεγαλώνοντας να έχουμε τόσο έντονη ανάγκη για επιβεβαίωση, αγάπη κι αποδοχή, που μοιραία καταλήγουμε σε μια ακατάλληλη σχέση;

Υπάρχουν κι εκείνες οι γυναίκες που φοβούνται τόσο τη μοναξιά, που “πιάνονται” απ’ τον πρώτο άντρα που θα βρεθεί μπροστά τους, μόνο και μόνο για να μην είναι μόνες. Κάποιες άλλες, ίσως να ελπίζουν ότι με τον καιρό θα τον κάνουν όπως οι ίδιες επιθυμούν (βλέπε Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι μάτια μου…). Κάποιες άλλες στέκονται τόσο πολύ στην εικόνα, στο κοινωνικό στάτους ή στην οικονομική κατάσταση που δεν εμβαθύνουν σε πιο ουσιαστικά πράγματα (χαρακτήρας, συμπεριφορά, κοινά σημεία αναφοράς) πριν προχωρήσουν σε σχέση. Υπάρχει κι αυτή η κατηγορία γυναικών που δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει και πάνω στο ψάξιμο καταλήγει πάντα σε αταίριαστες σ’ εκείνη, σχέσεις. Μήπως είναι θέμα αυτοεκτίμησης; Αν είμαστε ανασφαλείς και χωρίς αυτοπεποίθηση, μοιραία δεν θα καταλήξουμε με κάποιον, πολύ κατώτερο των περιστάσεων; Last but not least (που λένε κι οι φίλοι μας οι Άγγλοι), μήπως ελκύουμε αυτά που εκπέμπουμε; Μήπως τα μηνύματα που στέλνουμε βάσει της εξωτερικότητάς μας, στο άλλο φύλο είναι διαφορετικά απ’ αυτά που νομίζουμε / θέλουμε;

Μήπως τελικά, κάπου φταίμε κι εμείς αν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ελκύουμε ακατάλληλους ανθρώπους; Αν οι επιλογές μας είναι ΜΟΝΙΜΑ λάθος, μήπως ευθυνόμαστε κι οι ίδιοι κάπου; Μήπως τελικά, πρέπει να ψάξουμε τα πραγματικά αίτια, πριν βολευτούμε σταυροπόδι απέναντι απ’ την κολλητή κι αρχίσουμε να κατηγορούμε τον “μαλακο-μαγνήτη”;

Της Κικής Γιοβανοπούλου