Είναι ευρέως γνωστό ότι οι μπαμπάδες έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στις κόρες τους και το αντίθετο. Και νιώθω πολύ τυχερή που μπόρεσα να ζήσω αυτή την ιδιαίτερη σχέση! Ήμουν η μικρή του πριγκίπισσα και ότι κ αν έκανα στα μάτια του ήμουν πάντα η καλύτερη και η ομορφότερη!

Και στα δικά μου μάτια όμως, ήταν ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου! Δεν μου χαλούσε ποτέ χατίρι ακόμη και όταν ήξερε ότι με κακομαθαίνει. Με ένα μου νάζι μπορούσε να μου δώσει τον κόσμο όλο. Πάντα ήταν πρόθυμος να με βοηθήσει σε κάθε μου τρέλα. Όταν μεγάλωσα και έβγαινα μέχρι αργά, με περίμενε υπομονετικά να γυρίσω για να σιγουρευτεί ότι είμαι καλά! Άκουγε τους προβληματισμούς μου και πάντα με στήριζε σε όλες μου τις αποφάσεις χωρίς να με επικρίνει. << Μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι! Εγώ είμαι εδώ>> μου έλεγε και η αγκαλιά του ήταν πάντα ανοιχτή! Με μεγάλωσε όπως ακριβώς ήθελα να με μεγαλώσει! Δεν θα άλλαζα ούτε μία στιγμή που πέρασα μαζί του! Ηταν και θα είναι για πάντα ο ΉΡΩΑΣ ΜΟΥ!

                                               Συντάχθηκε από Χρύσα