Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις δικές μου πανελλήνιες, θυμάμαι  σχεδόν τα πάντα. Είναι από τα γεγονότα που σου μένουν χαραγμένα. Το άγχος ήταν αυτό που κυριαρχούσε και σε έκανε να μη θυμάσαι τίποτα από αυτά που είχες διαβάσει. Ύπνος μηδέν και όλα ανακατεμένα στο κεφάλι. Το στομάχι σου ένας κόμπος. Τα πόδια κομμένα. Χωρίς  αυτοπεποίθηση, γιατί ένιωθες πως δεν είχες διαβάσει όσο θα  ’πρεπε. Χυμοί, σοκολάτες…  τζίφος δεν γινόταν τίποτα.  Τα χέρια ιδρωμένα, η κόλλα μούσκεμα και το μυαλό μπλοκαρισμένο.  Διάβαζες την ερώτηση και μόλις έπιανες το στυλό ως δια μαγείας  άνοιγε το μυαλό σου και έγραφες…

Σήμερα οι ρόλοι άλλαξαν. Κοιτάω το γιο μου και θυμάμαι . Δεν μπορώ να τον αγχώσω γιατί ξέρω πως είναι. Οι δικοί μας γονείς δεν ήξεραν. Προσπαθώ μόνο να τον ηρεμώ και να τον ενθαρρύνω.  Τίποτα άλλο.

Σε λίγες μέρες ξεκινάνε. Καλή επιτυχία Άγγελε, Στέλλα, Χάρη …

Δημοσιεύθηκε από Σοφία.